سورابایا - سورابایا، اندونزی
برای بررسی رویدادهای آینده 2024-2025 در سورابایا - سورابایا، اندونزی کلیک کنید
سورابایا در دانشنامه ویکی پدیا
[ویرایش]. دوران پیش از استعمار[ویرایش]. دوران استقلال[ویرایش]. تاریخ مدرن[ویرایش]. جنگل ها و پارک های شهری [ویرایش]. مناطق تجاری[ویرایش]. زیرساخت[ویرایش]. نشانه های مهم[ویرایش]. نهاد نظامی [ویرایش]. حمل و نقل[ویرایش]. حمل و نقل[ویرایش]. پل سورامادو[ویرایش]. دانشگاه ها و موسسات فوق متوسطه [ویرایش].
سورابایا مرکز استان جاوه شرقی اندونزی است. این شهر همچنین دومین شهر بزرگ اندونزی پس از جاکارتا است. این جزیره در تنگه مادورا در مرز شمال شرقی جزیره جاوه قرار دارد. همچنین یکی از قدیمی ترین شهرهای بندری در جنوب شرقی آسیا است. بر اساس گزارش آژانس برنامه ریزی توسعه ملی، سورابایا، همراه با مدان و ماکاسار، یکی از چهار شهر مرکزی اندونزی است. [9][10] سورابایا در سرشماری سال 2.87 جمعیتی بالغ بر 2020 میلیون نفر در محدوده شهر دارد. منطقه کلان شهری گسترده سورابایا 9.5 میلیون نفر را در خود جای داده است که آن را به دومین منطقه بزرگ شهری در اندونزی تبدیل می کند. [11]
پادشاهی جانگالا این شهر را در قرن دهم سکونت داد. این یکی از دو پادشاهی جاوه بود. در سال 10 تأسیس شد، زمانی که ایرلانگا، پسرش، از تاج و تخت خود کناره گیری کرد تا بتواند از حمایت دو پسرش برخوردار شود. سورابایا در قرون 1045 و 16 به دوک نشین تبدیل شد. این یک قدرت سیاسی و نظامی قابل توجه و همچنین یک بندر جاوه شرقی بود که به احتمال زیاد تحت امپراتوری Majapahit بود. سورابایا به دلیل موقعیتش در دلتای رودخانه برانتاس و مسیر تجاری از طریق دریای جاوه بین مالاکا، جزایر ادویه و مالاکا، قبلاً یک مرکز تجاری بزرگ بود. زوال ماجاپاهیت باعث شد که لرد سورابایا در برابر ظهور سلطنت دماک مقاومت کند. او تنها در سال 15 حکومت آن را پذیرفت. [1530] [13] سورابایا در سال 14 پس از مرگ سلطان ترنگانا استقلال یافت. [1546] [15]