یانگون - یانگون، میانمار
یانگون - ویکی پدیا
[ویرایش]. تاریخ اولیه[ویرایش]. رانگون استعماری (1852-1948). [ویرایش]. یانگون معاصر (1948-اکنون)[ویرایش]. پارک ها و باغ ها[ویرایش]. مدیریت[ویرایش]. حمل و نقل سریع[ویرایش]. حمل و نقل سریع[ویرایش]. ارتباطات[ویرایش]. سایت های قابل توجه[ویرایش]. موزه ها و گالری های هنری[ویرایش]. سالن های تئاتر و کنسرت [ویرایش].
یانگون (تلفظ برمه: rnkun) پایتخت منطقه یانگون است. [jaWgoUW-mjo] تلفظ می شود و روشن می شود. یانگون (برمه ای: rnkun؛ تلفظ شده [jaWgoUW mjo])، پایتخت منطقه یانگون است. به آن رانگون نیز میگویند. یانگون از سال 2006 تا 2006 پایتخت میانمار بود. دولت نظامی وظایف اداری را به نایپیداو، پایتختی هدفمند در شمال میانمار منتقل کرد. یانگون، بزرگترین شهر میانمار و مهمترین مرکز تجاری، بیش از 7 میلیون نفر را در خود جای داده است.
یانگون دارای بیشترین ساختمان های دوران استعمار در آسیای جنوب شرقی [5]، و یک هسته شهری منحصر به فرد از دوران استعمار است که به طور قابل ملاحظه ای دست نخورده باقی مانده است. بتکده سوله مرکز قلب تجاری دوران استعمار است. اعتقاد بر این است که بیش از 2,000 سال قدمت دارد. [7] این شهر همچنین بتکده شوداگون، معتبرترین و مشهورترین بتکده بودایی میانمار را در خود جای داده است.
یانگون محل دفن بهادر شاه دوم، آخرین امپراتور مغول بود. [8]
یانگون از زیرساخت های عمیقاً ناکافی رنج می برد، به ویژه در مقایسه با سایر شهرهای بزرگ جنوب شرقی آسیا، مانند جاکارتا، بانکوک یا هانوی. اگرچه بسیاری از ساختمانهای مسکونی و تجاری تاریخی در سرتاسر یانگون مرکزی بازسازی شدهاند، اکثر شهرهای اقماری که بر شهر حلقه زدهاند همچنان عمیقاً فقیر هستند و زیرساختهای اولیه ندارند.[9]